Wim de Boer hanteert twee verschillende technieken voor zijn keramieken
kunstwerken: enerzijds worden objecten stukje voor stukje
opgebouwd; een andere keer worden er platen klei gewalst.
Uit deze platen klei onstaan allerlei constructies.
De klei wordt betrokken van de groothandel. De samenstelling van deze klei
is bekend en geeft zekerheid op welke temperaturen gebakken kan worden.
Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld het zelf gegraven Groninger klei.
Na een eerste keer bakken op 950 graden wordt er een glazuur op aangebracht.
Het object gaat voor de tweede keer de oven in om het aangebrachte glazuur
uit te laten smelten bij een temperatuur van 1200 graden.
De glazuren stelt hij zelf samen. Dit blijft een mooi en spannend proces.
De resultaten van de vele experimenten worden zorgvuldig genoteerd.
Het gemaakte werk blijft dan een tijdlang in het atelier staan om er iedere keer
weer naar te kijken. Als het steeds weer mooi is om te zien, wil hij er pas afstand
van nemen.
Vaak wordt het werk in het landschap gedacht. Het wordt dan ook op locatie
gefotografeerd en in het archief opgeslagen.
| 
